Real Japan: พาไปดูโรงอาหารที่ญี่ปุ่น วิถีชีวิตของซาลารี่แมนที่แท้จริง

เรื่องเที่ยว เรื่องกิน สถานที่ฮอตๆ ร้านอาหารอร่อย ใครๆ เค้าก็รีวิวกันเนอะ วันนี้นัทก็เลยอยากให้ทุกคนได้รู้จัก ญี่ปุ่นจากอีกมุมมองหนึ่งที่หลายคนอาจไม่ค่อยได้เห็น นั่นก็คือวิถีชีวิตทั่วๆ ไปของคนญี่ปุ่นนั่นเอง เคยสงสัยกันไหมคะว่าคนญี่ปุ่นที่เราเห็นเดินเที่ยว เดินช้อปกันอยู่ที่ชิบุย่า ชินจุกุยามค่ำคืนนั้น ในช่วงเวลากลางวันเค้าทำอะไรกันที่ที่ทำงาน แล้วเค้ากินอะไรกันเป็นข้าวเที่ยงนะ? วันนี้นัทจะพาทุกคนไปดูร้านอาหารกลางวันที่คนกินเยอะที่สุดในช่วงพักเที่ยง โรงอาหารของบริษัทนั่นเอง

คนญี่ปุ่นไม่ได้กินข้าวที่ร้านอาหารทุกมื้อ

ขัดกับความเชื่อที่หลายคนมีว่าคนญี่ปุ่นรวยและรายได้สูง ความเป็นจริงแล้วค่าครองชีพที่ญี่ปุ่นนั้นก็สูงตามได้ด้วยค่ะ ในขณะที่คนไทยเราสามารถกินอาหารตามร้านได้ในราคาสมเหตุสมผล (แม้เดี๋ยวนี้จะค่อยๆ เปลี่ยนไปก็เถอะ) ที่จริงแล้วคนญี่ปุ่นทานข้าวนอกบ้านน้อยมาก โดยเฉพาะคนที่เป็นพนักงานออฟฟิศระดับล่าง เงินเดือนขั้นต่ำเนี่ย ถ้าไม่ทำเบนโตะ หรือข้าวกล่องมากินเอง ก็ต้องอาศัยกินเอาตามโรงอาหารเนี่ยแหละค่ะ!

ทำไมต้องโรงอาหาร

โรงอาหารตามมหาลัย บริษัทใหญ่ๆ โรงงาน หรือสถานที่ราชการนั้น ราคามักจะถูกกว่าร้านอาหารทั่วๆ ไปอย่างเห็นได้ชัด เราสามารถทานอาหารประเภทเดียวกันกับร้านอาหารได้ในราคาที่ถูกกว่า 10-50% เลยทีเดียว ที่โรงอาหารสามารถขายได้ในราคาที่ถูกกว่าเพราะโรงอาหารที่ญี่ปุ่นจะเป็นระบบบริการตัวเองแบบครบวงจร อาหารก็หยิบเอง ไม่มีการสั่งอาหารกับพนักงาน และเราก็จะไม่ได้เห็นพนักงานเลยจนกระทั่งจุดจ่ายเงิน ซึ่งระบบนี้ทำให้ต้นทุงของโรงอาหารต่ำจึงขายได้ถูกกว่านั่นเอง ราคาอาหารในโรงอาหารจะเริ่มต้นที่ 200 - 800 เยน มีให้เลือกหลายราคามากๆ แต่โดยเฉลี่ยเราน่าจะใช้กันประมาณ 500-700 เยนต่อ 1 มื้อในโรงอาหาร ซึ่งเทียบแล้วก็ยังถูกกว่าข้างนอก 10-20% ส่วนใครอยากประหยัดมากๆ ก็กินให้ได้ในราคา400 เยนก็เซฟเงินไปได้เยอะแล้วค่ะ นี่แหละวิถีแห่งซาลารี่แมน!

อธิบายมายาวแล้ว ขอพาทุกคนไปดูโรงอาหารในบริษัทญี่ปุ่นกันเลยค่ะว่าเป็นยังไงบ้าง

สำหรับโรงอาหารที่ญี่ปุ่น เค้าจะขายอาหารเป็นเซตซะเป็นส่วนใหญ่ โดยในเซทจะมีข้าว อาหารหลัก ซุปมิโสะ และ side dish (เลือกได้) มาให้ขึ้นอยู่กับว่าเราอยากทานอะไร นอกจากนั้นยังมีเมนูสุขภาพ เมนูเส้น และอื่นๆ ให้เลือก ตัวเลือกก็จะมีไม่มากนัก (ราวๆ 6-7 อย่าง) ซึ่งการมีของขายเพียงไม่กี่อย่างเนี่ยแหละ ทำให้โรงอาหารสามารถลดต้นทุนไปได้ และขายได้ถูกลงไปอีก จากประสบการณ์ส่วนตัว นัทพบว่าโรงอาหารที่มหาลัยนั้นจะราคาถูกที่สุด เพราะขายให้กับนักเรียนเป็นหลัก (แต่ผู้ใหญ่ก็เข้าได้นะไม่ได้ห้ามอะไร) ส่วนโรงอาหารของโรงงานหรือบริษัทเอกชนก็จะแพงขึ้นมาอีกนิด

หลังจากเลือกอาหารได้แล้วเราก็เดินไปกดเบอร์ที่ต้องการที่ตู้อัตโนมัติ จ่ายเงิน แล้วเราก็จะได้ตั๋วอาหารมาค่ะ สำหรับวันนี้นัทสั่งเซท C

พอเรามองขึ้นไปด้านบนก็จะเห็นเค้ามีป้ายบอกทางอยู่ว่า สั่งเซทไหนให้ไปรับอาหารได้ที่ตรงไหน เราก็เดินตามไปได้เลยค่ะ

ระหว่างทางไปรับอาหารก็จะมี Side Dish ขายแยกในราคาย่อมเยาสุดฤทธิ์ เช่น ถั่วเน่า Natto ในราคา 50 เยน และไข่ดิบ (คนญี่ปุ่นแนะนำทานไข่ดิบราดข้าว) ในราคา 30 เยนเท่านั้นเอง ใครอยากกินผลไม้ก็มีให้เลือกซื้อด้วยนะ แต่ก็อย่างที่เห็นนะคะ อาหารส่วนใหญ่ก็จะทำเอาไว้แล้ว และจะเป็นของว่างที่ทานแบบเย็นได้ซะส่วนใหญ่

วิธีการรับอาหารเซตหลักก็ง่ายๆ ถือถาดไปยืนรอหน้าเคาเตอร์นั้นๆ ยื่นตั๋วอาหารที่ซื้อมาให้พนักงาน เค้าก็จะส่งอาหารมาให้เรา (เป็นอาหารที่ทำมาแล้วเอามาอุ่นให้ร้อนค่ะ)

นอกจากอาหารหลักที่เราตัดสินใจเลือกไปตั้งแต่หน้าทางเข้าแล้ว Side dish อื่นๆ เราก็สามารถหยิบเองได้ตามอัธยาศัย  Side Dish ที่มากับเซต เราก็ต้องเลือกแล้วหยิบเองจากตู้เย็นพิเศษที่เค้าจะวางเอาไว้ให้ มีอะไรเหลือแค่ไหนก็ได้แค่นั้นเนอะ (มากินช้าทีไรของอร่อยหมดทุกที)

มาถึงจุดจ่ายเงินกันบ้าง เมื่อเราหยิบ Side dish และรับจานหลักมาจากจุดรับอาหารแล้ว ก็เอาอาหารมาคิดเงินได้เลยที่พนักงาน ซึ่งการจ่ายเงินก็ทำได้หลายวิธีทั้งเงินสดและใช้บัตร Suica หรือบัตรรถไฟของเรานั่นเอง สำหรับมื้อนี้ ใช้ไปแค่ 660 เยน ได้อาหารมาขนาดนี้เลย!

แน่นอนว่าอาหารอาจจะไม่ได้สดใหม่ น่ากินเว่อร์วังอลังการแต่อย่างใด แต่อย่างน้อยหน้าตาก็ใกล้เคียงรูปที่วางไว้หน้าโรงอาหารเนอะ

หลังจากเราจ่ายเงินเสร็จแล้ว ซุ้มสุดท้ายก่อนที่เราจะไปหาหาโต๊ะนั่งนั้นก็คือซุ้มซอสนั่นเอง มีซอสให้เลือกทุกแบบ ใส่ได้ไม่อั้นตามใจเราเลยค่ะ

และสิ่งที่นัทชอบที่สุดเกี่ยวกับโรงอาหารก็คือเจ้านี่ค่ะ เครื่องกดชาร้อน มีทั้งชาร้อน ชาเย็น ชาโฮจิฉะ และชาเขียวธรรมดา รวมไปถึงน้ำเปล่า นี่ก็เติมได้ไม่อั้นอีกเช่นกัน เหมาะกับคนขี้เกรงใจแบบนัทมากเลย (เวลาอยู่ที่ร้านไม่กล้าขอเติมน้ำ หรือชาบ่อยๆ สงสารพนักงานค่ะ ที่นี่เติมเอง จัดไปเยอะๆ เลย อิอิ)

นอกเหนือไปจากการได้เห็นวิถีการกินข้าวเที่ยงอันแท้จริงของคนญี่ปุ่นแล้ว ในบทความนี้นัทก็อยากให้ทุกคนได้เห็นถึงการจัดระบบที่ดีเอามากๆ ของโรงอาหารที่นี่ ทุกอย่างคิดมาอย่างดีและละเอียด ทำให้ไม่มีความวุ่นวาย ไม่ยุ่งเหยิง ทุกอย่างมีแบบแผน ต่อให้คนลงมากินทั้งบริษัทพร้อมกัน โรงอาหารก็ไม่แตก เพราะเค้าวางแผนมาละเอียดกระทั่งว่า ถ้าเราสั่งอันนี้ เราต้องเดินไปทางไหน นัทว่าเป็นอะไรที่สุดยอดมากๆ เลยค่ะหวังว่าบทความนี้ จะทำให้ทุกคนได้เห็นอีกด้านของการใช้ชีวิตในญี่ปุ่นกันบ้างนะคะ ใครที่เข้าใจว่าคนญี่ปุ่นกินราเมนที่อิจิรัน ทงคัตสึที่ซาโบเทน และกินซูชิที่มิโดริซูชิเป็นอาหารทุกวัน ต้องปรับความเข้าใจกันใหม่แล้วนะคะ ^^ ที่จริงแล้วคนญี่ปุ่นเค้าต้องกินอยู่อย่างประหยัดกว่าที่เราคิดมากๆ และโรงอาหารเนี่ยแหละค่ะ คือที่ๆ คุณจะได้เห็นซาลารี่แมนชาวญี่ปุ่นมากินกันทุกวันจริงๆพบกันใหม่บทความหน้าค่ะ ^^ติดตามอัพเดทเรื่องเครื่องสำอาง รวมทั้งเรื่องราวสนุกๆ ของการใช้ชีวิตในญี่ปุ่นของนัทได้ที่เพจ Natsu's Nikki นะคะ^^